Na al dat hogeschoolkoken rond de feestdagen (dit jaar ruim vóór kerst de recepten van alles wat ik afgelopen december op tafel zette, beloofd!) heeft een mens wel eens trek in gewóón eten. Simpele winterkost die staat in de maag. Pittig, hartig en hartverwarmend. Een mooie maaltijdsoep. Ja, snert natuurlijk, waar ik ook een prima recept voor heb met een leuk verhaal, maar dat komt een andere keer. Deze keer ging ik iets exotischer en pittiger.
Een oerversie van dit recept stond trouwens al in september 2006 in het onvolprezen maar reeds lang overleden blad Godevaert, en zelfs in een boekwerkje “Dit is varen met sloep en vlet” waarvan ik–hoewel ik dat zelf ook voortdurend vergeet–co-auteur ben, dat ook niet meer gedrukt wordt en waar ik trouwens nog steeds de royalties voor moet krijgen. Dat laatste is jammer voor mij en het voorlaatste voor jullie, want daar stonden een paar van mijn betere recepten in. Gelukkig heb ik ze ook nog allemaal. Deze soep bijvoorbeeld, die we van de week weer eens aten zij het in een iets geëvolueerde en nóg lekkerder versie ten opzichte van de gepubliceerde.
Kijk, zo hebben jullie als lezer van eetschrijver.nl gewoon weer wat extra!
Op Twitter kreeg ik de vraag of deze soep ook in een vegetarische versie kon. Ik heb dat zelf niet geprobeerd, maar als ik een vegetariër aan tafel had gehad, had ik de chorizo vervangen door in stukjes gesneden gepelde tomaat uit een blikje van 400 g en had ik een aantal specerijen toegevoegd die ook in chorizo zitten: komijnzaad, korianderzaad, venkelzaad, anijszaad, oregano. Ook zou ik dan een laurierblad mee hebben laten trekken. Ik hoop dat Laure me wil laten weten hoe dat is uitgepakt. 🙂
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.