Soms heeft een mens ineens behoefte aan een wandelingetje. Het hoofd leegmaken, de zinnen verzetten. Gewoon in zijn eigen dorp. Voordeel van Pittoresk Eetschrijversdorpje is nameljk dat je er helemaal niet uit hoeft om prachtige dingen te zien. Bovenstaande foto heb ik bijvoorbeeld genomen bij mij om de hoek. Ik blijf daar altijd even staan om van dat prachtige uitzicht te genieten, geeft niet wat voor weer het is.
Gaat dit dan niet over Frankrijk? Wat doet het dan in speciale categorie ‘over heel andere dingen dan eten en Frankrijk’, waardoor het niet opduikt in de titelpagina? Nou, gewoon. Omdat dit even vooral bedoeld is voor degenen die achter mijn slotje op Twitter kunnen kijken. Omdat ik dit moois dichtbij in de eerste plaats met jullie wil delen. Gewoon om redenen, zeg maar.
Wat bloemetjes langs de kant, dat is mooi.
Nog meer bloemetjes.
Rode brem, prachtig!
In vroeger tijden konden mensen die aan relatief drukke wegen woonden wat bijverdienen door reclame op hun gevel te laten schilderen. Die bron van inkomsten is net als de verf allang opgedroogd, maar de reclame–duidelijk goed schilderwerk–is er nog en vormt nu een prachtig tijdsbeeld. Grappig hè? Ik ben hier al minstens honderd keer langs gekomen en zie nu pas dat woord ‘Astra’ staan. Ik dacht er even over na en besefte hoe twee tijdsbeelden elkaar met decennia tussenruimte hier ontmoeten. Het heeft iets poëtisch. Jammer dat ik geen poëet ben.
Drommels, van die chocolat Ménier heb ik ondertussen wel trek gekregen. Thuis maken we bij druilerig weer dan graag een chocolat chaud, waar we niet zelden een stukje puike chocolade bij nuttigen. We hadden vandaag een nieuwe variant om te proeven.
Nu zijn er ontzettend veel combinaties met peer heel lekker. Trouwe volgers weten dat ik graag stukjes peer in de kaasfondue doop, en ook chocolade met peer kan niet kapot, denk je. Vooral omdat de chocolade van Lindt is, een chocolatier die verbijsterende combinaties op de markt brengt. Maar oei!
Even proeven en je wilt toch even de ingrediëntendeclaratie zien. En ja hoor: in dit geval blijkt de perensmaak afkomstig van 7% ‘bereiding met peer’, waarvan 37% perenpuree en perensap uit concentraat en voor de overige tweederde twijfelachtig spul dat niets met peren te maken heeft. Mierzoet, dat is het allemaal wel. Nee, over deze Lindt-variant juichen wij dan ook bepaald niet. Soms kun je je zelfs in peren heel erg vergissen en heb je spijt dat je erin hebt geïnvesteerd. Niet voor herhaling vatbaar. Ook al is er dichtbij veel moois, het leven zuigt soms.
Over dat laatste gesproken: ik vertel gewoon meteen even ronduit dat ik momenteel wat totaal onverwachte maar helaas noodzakelijke extra kosten heb waar ik verder vast niet te veel over uit hoef te weiden maar waar ik stevig van baal omdat we er een spaarpotje voor zullen moeten omkeren waardoor een feestje rond een gedenkwaardig jubileum dit jaar, waar we al geruime tijd met veel voorpret plannen voor maakten, vermoedelijk niet door zal kunnen gaan. Da’s best sneu, ook voor Mevrouw Eetschrijver. Dat had ik haar anders gegund.
Nou ja, dit stukje ging dus uiteindelijk in zekere zin wel degelijk over eten en over Frankrijk. Maar aan de andere kant dus gewoon ook helemaal niet. À bon entendeur.
Enfin.
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.