Van de week waren we, dik vijf weken later, weer eens terug in de pizzeria waar we op 3 september werden geadopteerd door onze Poesjkin. We hadden haar destijds, met een korte mededeling door het raam, in feite zomaar meegenomen (weliswaar nadat ons gevraagd was of we dat alsjeblieft wilden doen) en eigenlijk hadden we sindsdien alleen nog even kort met de patron-cuisinier gesproken om te zeggen dat het goed met haar ging en dat we blij met haar waren, waarop hij ons vertelde dat hij het ook zo’n leuk, knuffelig katje had gevonden. Nou, dat is ze ook.
Maar afgelopen zaterdag gingen we er voor het eerst weer eten, en dat werd een hele Poesjkin-show. Nog vóór we ons aperitief hadden besteld, vroeg de gastvrouw hoe het met Poesjkin was. We vertelden haar dat het heel goed ging en lieten een paar foto’s zien. Meteen vroeg ze of ze even onze telefoon mee mocht nemen naar de keuken zodat haar man Poesjkin ook kon zien. Ja, jeetje, natúúrlijk mocht dat!
Ze kwam terug met de mededeling dat haar man nu een droit de visite had geëist. En er kwamen nog veel meer verhalen. Over hoe ze het beestje twee weken lang zo goed en zo kwaad als ze konden verzorgd hadden. Ze mocht natuurlijk niet het restaurant in (wat ze overigens wel deed), maar ze hadden op de vensterbank van het keukenraam een kussentje voor haar neergelegd en de luiken een beetje dichtgedaan zodat ze beschut lag. En ze waren brokjes en Whiskas pour chatons voor haar gaan kopen.
Wij hadden echt geen idee dat ze Poesjkin zó uitgebreid verzorgd hadden en zo dol op haar waren geweest en begonnen ons bijna schuldig te voelen dat we hun katje zo abrupt mee hadden genomen. Nee hoor, dat hoefde niet! Ze waren blij dat Poesjkin nu een thuis had, want een katje in een restaurant, tja, dat ging gewoon niet. Trouwens, de dag nadat wij haar mee hadden genomen waren er twee buurmeisjes naar haar komen vragen die haar kennelijk elke ochtend waren gaan opzoeken om met haar te spelen. Ze waren ongerust dat ze ineens weg was, maar toen ze hoorden dat Poesjkin nu een huisje had, waren ze heel blij.
We hebben het echtpaar bij ons thuis te eten gevraagd bij wijze van bezoekregeling. Volgens ons waren ze daar heel blij mee. En nadat we de bescheiden rekening hadden betaald voor het als altijd simpele maar heerlijke eten, kwam de gastvrouw nog aanzetten met een doos brokjes en een doos Whiskas. Want die hadden ze nu niet meer nodig, en wij wel. Het was allemaal van een zeldzame snoezigheid, die weer perfect paste bij het dorpje waar Greetschrijver en ik ons zo thuis voelen.
En Poesjkin? Die heeft nu van de circa vijf maanden dat ze oud is zes weken bij ons doorgebracht en weet niet beter meer. De comtesse geniet volop van haar landgoed waar ze jaagt op sprinkhanen en hagedisjes en Greetschrijver enthousiast “helpt” met tuinieren, groeit voorspoedig (lees: ze wordt veel te snel veel te groot) en is inmiddels voorzien van een eigen bedje boven de verwarming in de woonkeuken en een chip waarop te lezen is dat ze bij ons woont. We willen het geen van drieën anders meer.
Wie op de hoogte wil blijven van Poesjkins vrolijke dagbestedingen kan haar volgen op Twitter, waar ze inmiddels een eigen account heeft. Zoals het een adellijk katje betaamt.
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.
4 reacties op “Comtesse Poesjkin”
Ha die poesjkin hier Kaatjekattenkwaadje wat een mooi verhaal over je afkomst.
Heb naar wat gestirt voor wat thrive kippekattesnoepies. Tit laterrrrrrr pootjuh
Poesjkin laat hartelijk danken voor de snoepjes, Kaatje! En van mij krijg je een aai!
Wat een leuk verhaal over je herkomst, Poesjkin. Het kon ook eigenlijk niet anders dan een restaurant zijn, hm?
Ik heb je personeel iets gegeven voor een passende consumptie. Zeg maar dat je die graag snel krijgt. Doen ze vast wel. Groetjes van Spot!
Poesjkin zegt: snorsnor, lekkere hapjes gekrijgd!