Altijd een fijne tijd van het jaar, als de zon overdag nog warm is maar de avonden al koel zijn zodat je dan lekker kunt cocoonen. Je kent dat, filmpje of bordspelletje of gewoon goed boek. Je hoort mensen zo eind juli wel eens jubelen over lange avonden, maar de écht lange avonden zijn natuurlijk juist nú, als de dag niet meteen overgaat in de nacht. Ik hou ervan.
Bij die avonden hoort bijna als vanzelf een lekkere kom voedzame soep. Niet zo’n laf gekleurd watertje met zout waarvan je om vier uur zogenaamd weer helemaal opkikkert en ook niet zo’n zakje of blikje boordevol hoerasmaakjes om te verhullen dat er eigenlijk niks in zit, maar gewoon een lekkere soep die je zelf maakt. Soms gewoon improviserend met wat je toevallig in huis hebt (dat is bijvoorbeeld het basisprincipe van de Italiaanse miniestrone), soms doelbewust een eerder succesnummer reproducerend–of soms verbeterend.
Deze soep met zijn hoofdzakelijk Mexicaanse karakter bijvoorbeeld heeft zich mettertijd in mijn keuken steeds verder ontwikkeld. Ik zocht net mijn oorspronkelijke recept (uit 2002, zag ik!) nog eens op en zag dat ik er echt gaandeweg steeds meer dingen in ben gaan doen. En elke keer werd die soep daar nóg lekkerder van. Zo lekker dat jij hem vast ook wilt maken. Ja toch? Ja, natuurlijk! Recept!
(ja, ik weet het: dat werd best wel weer eens tijd ook)
Wat drinken we daarbij? Nou, mooi vlezig rood. Een tempranillo is heerlijk, een merlot doet het ook uitstekend. Of iets wat je zelf lekker vindt. Dat is sowieso altijd het beste!
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.