Het is elf september. Voor de meeste mensen was dat in 1999 nog een heel gewone dag, en voor mij begon hij ook zo. Maar daar zou dramatisch verandering in komen.
Het was op zaterdag 11 september 1999 een prachtige, zonnige dag, met temperaturen boven de 30 graden. Een heerlijk dagje voor een lange rit op mijn nieuwe motor. Uiteraard niet in t-shirt en shorts zoals sommigen deden, maar veilig in motorkleding.
Dat was maar goed ook. Vlak bij huis reed ik op een voorrangsweg een kruising op waar een Mercedes stond te wachten. Helaas had de bestuurster mij niet gezien. Net op dat moment trok ze op en ik knalde er met tegen de tachtig op. Ik vloog meters door de lucht voor ik neersmakte.
Er is (weet ik van een kennis die op de meldkamer werkte en mij enigszins tegen mijn zin alle details heeft verteld) een traumaheli opgestegen, maar die mocht wegens geluidsnormen niet meer landen. Toen de ambulance aankwam, was ik klinisch dood. Niemand weet hoe lang al. Ik dus uiteraard ook niet.
Gelukkig wisten ze me te reanimeren, zodat ik de volgende ochtend vroeg, een totaal clichématige bijna-doodervaring rijker, een urenlange operatie kon ondergaan. De opsomming van wat er allemaal stuk was, zal ik jullie besparen. De prognose qua herstel was ook niet geweldig.
Er volgde een lang, moeizaam en pijnlijk revalidatietraject met een resultaat dat weliswaar alle verwachtingen overtrof, maar uiteindelijk wel in een briefje aan de verzekering uitmondde dat ik blijvend voor 18% ‘invalide’ was (hoera, een fooi aan smartegeld).
Ik was nog niet helemaal uitgerevalideerd op 11 september 2001 en was die dag behoorlijk aan het rouwen over wat ik was kwijtgeraakt. Maar in de middag kreeg de dag de bekende wending. Vanaf dat moment was 11 september niet meer van mij. Het was wereldwijd een beladen datum, die we nóóit mochten vergeten. Ikzelf wilde ‘m juist maar al te graag vergeten. Maar daar was geen enkele kans meer op.
Jarenlang heb ik op die dag meer huilend dan lachend alle media gemeden om toch maar niet te hoeven aanhoren hoe op Deze Zwarte Dag de Wereld Voorgoed Veranderd was. Vlaggen halfstok, the works. Werkte niet. Je krijgt het tóch mee.
(had ik al verteld dat ik aan het ongeval ook PTSS had overgehouden? Ik hield er ook PTSS aan over. Ik ben ervoor in EMDR-therapie geweest en het gaat beter, maar tot op de dag van vandaag schrik ik bijvoorbeeld ontzettend van harde geluiden)
Op een dag, ik weet niet eens meer wanneer, kreeg ik ineens de inval. Ik was dood en ik leef weer. Ik kan de bonusjaren tellen. Waarom vier ik deze dag niet als een verjaardag? Of eigenlijk, een herjaardag?
Zo doe ik het nu al jaren. En dus word ik, 65 volgens mijn paspoort, vandaag 21. Eenentwintig al! Al die jaren cadeau! Lang zal ik leven, bij voorkeur in de gloria! (had ik al verteld dat ik inmiddels weer twee marathons heb uitgelopen? Nee, niet in geweldige tijden, maar dus wel uit)
Dus voor degenen die zich afvragen waarom een enkele dierbare vriend (❤️❤️❤️) mij vandaag op Twitter feliciteert terwijl in mijn bio een andere ballonnendag staat: daarom dus. 🙂 Dank voor uw aandacht!
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.
5 reacties op “Elf negen, eenentwintig jaar later (ja, echt: 21)”
Geschrokken las ik het korte verslag over je persoonlijke 9/11 Moedig voorwaarts lijkt zeer van toepassing hier. Donatie gedaan, natuurlijk.
Dankjewel, Inge! Het was niet bedoeld om van te schrikken, hoor. Het is een verhaal dat ik inmiddels graag vertel omdat ik merk dat mensen er troost uit putten. Het is voor mij nu ook een verhaal van optimisme, omdat ik ervaren heb dat je als mens dikwijls taaier bent dan je zelf weet. Dankjewel voor je bijdrage!
Vier het leven
Dankjewel!!
Gedoneerd!
Ik lees je verhaal n.a.v een boost op Mastodon. Wat een verhaal, zeg.
En van harte met je 21ste en er nog vele gelukkige jaren erbij 🎉
Marja