Hoewel de Canadezen het niet altijd even graag toegeven, hebben ze toch wel het één en ander gemeen met hun Amerikaanse buren. De liefde voor taarten bijvoorbeeld, die in elk restaurant een groot deel van het dessertassortiment uitmaken. Jammer dat de porties altijd zo groot zijn dat je na het hoofdgerecht vaak al ruim verzadigd bent. Zo’n stuk taart klinkt dan nog wel lekker en is het natuurlijk ook, maar eigenlijk wil je het mee naar huis nemen om het de volgende dag bij de koffie te eten.
Dat had ik nu ook met de aardbeien-rabarbertaart die ik proefde in Lunenburg (Nova Scotia). Hij was vreselijk lekker, maar eigenlijk had ik er na een overvloedige maaltijd de eetlust niet meer voor. Toen ik weer een paar dagen terug was op Nederlandse bodem, bedacht ik dat ik er best een stukje van zou lusten. Omdat die Learjet er nog steeds niet van gekomen is, besloot ik dus een poging te doen de taart te kopiëren. Dat lukte bepaald niet slecht. In elk geval had ik precies te pakken wat dit gebak zo’n aparte smaak gaf: de nootmuskaat.
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.