Oké, anders dan je misschien gewend bent. In Nederland is ‘goulash’ sowieso een beetje een parapluterm voor een min of meer pittig stoofpotje met tomaat en rundvlees. Heel populair, maar een beetje weggedreven van zijn Hongaarse stamvader, de gulyás.
De Hongaren zijn geen sikkpepit minder streng in de leer dan de Italianen als het gaat om welke gulyás hoe mag heten en wat er zoal in verwerkt mag worden. Daar hoef je je uiteraard niets van aan te trekken, maar de Hongaren hebben er natuurlijk wel verstand van.
Deze variant is nogal authentiek. Ik kreeg het recept ooit van Hongaarse vrienden in Californië. Eszter en Lajos waren een kleurrijk koppel dat elkaar aan tafel voortdurend in het Hongaars liefdevolle beledigingen naar het hoofd slingerde (‘geef me champagne, paardenlul!’), iets waarvan ze me verzekerden dat het in de Hongaarse cultuur de gewoonste zaak van de wereld was. Ik heb geen idee of dat klopt; ze hadden een bijzonder gevoel voor humor.
Koken konden ze echter allebei wel en ik heb nooit lekkerder ‘goulash’ gegeten dan deze székely gulyás, volgens hen de enige gulyás waarin varkensvlees mag worden gebruikt en zure room in mag worden verwerkt, en waar tot mijn blijde verrassing zuurkool in wordt verwerkt. Ik heb het goed in mijn oren geknoopt, evenals hun vermaan om toch vooral op zoek te gaan naar écht Hongaars paprikapoeder. Dat laatste maakt inderdaad echt een wereld van verschil, zoals ik ontdekte toen ik een keer Nederlands supermarktspul gebruikte.
Ik had deze bijzondere gulyás met zuurkool en varkensvlees een paar keer gemaakt en was daarna (ja, inderdaad, hoe dan?) vergeten dat ik hem in mijn repertoire had. Mevrouw Eetschrijver, met wie ik al ruim 22 jaar samen ben, had hem dus nog nooit geproefd. Maar nu ik dit jaar echt de meest geslaagde zuurkool ooit heb bereid in mijn eigen aardewerken pot, herinnerde ik me ineens dit gerecht en besloot ik haar ermee te verrassen. Of ze het lekker vond? Nou, ze heeft haar bord afgelikt, dus ik denk het wel!
Goed, genoeg inleidende beschietingen. Komt dat recept!
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.
