Calçots, die ze hier in Frankrijk oignons blancs noemen en in Nederland bosui of lente-uitjes (al zijn ze hier een heel stuk forser en in Catalonië, waar ik dit heerlijke festijn vandaan heb, nóg een flink stuk groter), zijn er in gebieden waar ze met de seizoenen eten niet zo heel lang, dus zo lang ze er zijn wil ik er om op mijn Big Green Egg te leggen. Later in het jaar kan het altijd nog met prei, ook lekker, maar niet zo sensationeel.
Maar toen bedacht ik ineens dat we de vorige keer alle salvitxada uit de vriezer hadden opgegeten. En ik had geen verse tomaat en geen witbrood in huis om er nieuwe te maken. Snel, Tom Poes, verzin een list!
Toen dacht ik aan de aïoli waarvoor ik ooit een recept had gekregen van ene Jacques Lanois, die destijds het restaurant Fat Jacques’ Cajun Café uitbaatte in Saint Petersburg, Florida. Daar had ik alles voor in huis, sterker, ik kon hem een beetje tweaken om hem perfect te maken voor dit gerecht. En alzo geschiedde. En omdat deze saus niet geschikt is om in te vriezen (die gaat gegarandeerd schiften zodra je ‘m ontdooit) en ik er noodgedwongen een flinke bak vol van had gemaakt, eten we ‘m deze week drie of misschien wel vier keer.
Dat is natuurlijk overheerlijk, maar kijk er wel mee uit als je de volgende ochtend een belangrijke vergadering hebt. Tenzij die, zoals in mijn geval, in Frankrijk plaatsvindt. Dan is het natuurlijk geen enkel probleem. 😀
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.
2 reacties op “Aïoli (nogal lekkere)”
Omdat ik morgen lekkere dikke krabbetjes ga kopen bij mijn perfecte slagertje en zojuist een leuk recept voor aïoli tegenkwam heb ik dat maar even gedownload. Die combinatie leek me wel wat. 😜
Lekker zeg! En was het ook wat? 😉