Valentijn, dat kun je natuurlijk hartstikke commercieel en stom vinden en dan geef ik je ten dele gelijk: ja, het is natuurlijk inderdaad harstikke commercieel. Maar een goed bourgondiër als ik laat echt geen enkel excuus voor een feestje uit zijn handen glippen en dus vind ik Valentijn een dag om eens lekker uit te pakken met en/of voor Mevrouw Eetschrijver. Vind jij dat nou nog steeds stom, lees dan vooral iets anders, zoals mijn–al zeg ik het zelf–best wel interessante stukje over extra vierge olijfolie*. Want hier ga ik je een heerlijk romantisch driegangendiner uit de doeken doen. Je had die truffel toch al besteld?
*Jaja, ik weet het, dat was laatst óók al op de Keuringsdienst van Waarde. Dat hoor ik wel vaker, zeg maar. Ik laat het bij wat mompelen over de kip en het ei en wat gezwam over de grootste eer die een schrijver te beurt kan vallen. Het moet eindelijk maar eens gezegd. À bon entendeur, salut !
Want voor de eerste gang van dit diner is een goede verse wintertruffel echt onmisbaar. Ik las ooit een stukje van een kookschrijver (we noemen geen namen) die ergens erg veel betaald had voor een risotto met truffel en het daarna thuis op een koopje had geprobeerd met zomertruffel uit een potje en een sliert truffelolie uit de super. Hij vond het erg lekker en dat is natuurlijk fijn voor hem, maar jouw geliefde en jij verdienen beter. Heb je de bestelling dus nog niet staan, speur dan even met je zoekmachine waar je nog op tijd aan een echte zwarte wintertruffel, bijvoorbeeld als bovenstaande uit de Périgord, kunt komen. Doen hoor!
Mijn menu voor Valentijnsdag heeft drie gangen:
– verse tagliatelle met truffe du Périgord
– ossenhaas ‘amoureuse de Dijon’
– soufflé met coulis van passievrucht
Mevrouw Eetschrijver weet dit overigens al: ik heb besloten dit jaar het allereerste Valentijnsmenu dat ik voor haar bereidde, in 2002 alweer, opnieuw te koken, om allerlei vrolijke redenen die hier nu niet ter zake doen. Ik weet al hoe het moet en dat het allemaal verbijsterend lekker is, dus ik deel het gewoon op tijd met jullie. Vandaag het recept voor het voorgerecht, morgen dat voor het hoofdgerecht, zondag het dessert.
Even over die truffel en wat je daarmee doet. Zo’n schaafje heb je wellicht helemaal niet in huis en weet je wat? Dat is helemaal niet erg want zo’n schaafje is meer show dan smaak. Veel topkoks weten dat je een truffel voor maximale smaakbeleving beter kunt raspen dan kunt schaven. Je kunt hem zelfs oneerbiedig kneuzen, pletten en vermorzelen, daar wordt de smaak allemaal alleen maar beter van. Mocht je minder kwijt zijn voor een betrekkelijk lelijke truffel dan voor een mooie ronde: dóén, want je ziet er nauwelijks iets van terug. Je proeft des te méér.
Over de tagliatelle ook nog iets: die móét echt van de verse variant zijn voor dit gerecht. Gedroogde uit de schappen van de super wordt een teleurstelling. Heb je zelf een pastamachine, leef je dan uit. Zo nee, haal dan (liefst bij een Italiaanse winkel) tagliatelle uit het koelvak.
Komt dat recept!
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.
