Soep heet niet zo’n elegant voorgerecht te zijn, en daar zit natuurlijk wel wat in. Maar het is wel een heel fijn voorgerecht, en met wat fantasie kun je soep best leuk oppimpen. Zelf was ik erg in mijn nopjes met dit soepje, dat er visueel uitziet als een cappuccino. De Franse gasten hier in Pittoresk Eetschrijversdorpje vonden het ook mooi, want ze bekeken het met bewondering en Pierre riep uit: ‘Oh là là, c’est élégant !’ Gelukkig vonden hij en zijn echtgenote het daarnaast ook heel lekker.
Nou ja, dat is het ook, vooral als je van dat ouderwetse witloof te pakken kunt krijgen waar de bittere smaak nog niet helemaal uit is veredeld. Dat wordt er helaas maar zelden bij verteld, dus dit is vrees ik een kwestie van een goede relatie met je groentenjuwelier.
Hij zal deze groente, als je in Nederland woont, waarschijnlijk ‘witlof’ of zelfs gewoon ‘lof’ noemen. Nou is dat een term die heel goed begrepen wordt, maar hij is gebaseerd op een misverstand. In België, waar hij ooit–naar het schijnt per ongeluk–is ontwikkeld, heeft men het steevast over witloof, wat natuurlijk niets anders betekent dan ‘witte bladeren’. Daarnaast heb je groenloof en roodloof. En natuurlijk andijvie, waar deze groente, ook al zou je het niet zeggen, naaste familie van is. In Frankrijk heet hij dan ook ‘endive’ en in de VS ‘endive’, wat dan weer heel anders klinkt. Best wel verwarrend, wat je zegt. Zullen we, in plaats van bij de taalkundige pakken neer te zitten, gewoon maar dat soepje gaan maken? We maken het voor 4 personen, want dit is natuurlijk wel typisch iets wat je aan gasten serveert.
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.