Ik krijg wel eens te horen dat er op mijn borden eten te weinig kleur is (ik krijg soms nog wel eens ergere dingen te horen, maar dat is doorgaans politiek of persoonlijk gemotiveerd en telt niet). Maar kleur op je bord, dat schijnt voor menigeen een heilig moeten te zijn. Nou, sorry, voor mij dus niet. Sterker, het lekkerste comfort food heeft over het algemeen tinten van bruin en weinig anders, en dat is prima. Dan kan ik daar voor de show nog wel een takje van zus en een garnituurtje van zo bij leggen, maar ik vind dat niets toevoegen. Als het er voor jou beter van wordt: dóén!
Een van de lekkerste “bruine bordjes” is wat mij betreft nog altijd Vlaams stoofvlees met frieten. Nee, niet andersom. Ik heb nooit iets begrepen van die Hollandse”patatjes stoofvlees” waarbij het stoofvlees dan een soort sausje is, een alternatief voor mayonaise, met misschien een enkel flintertje erin. De Vlamingen zouden ervan gruwen, en niet eens alleen maar door de naam. Nee, in Nederland dringen het wezen en de pure schoonheid van Vlaamse karbonaden, zoals men daar doorgaans zegt, maar moeizaam door.
Ja, die karbonaden, dat is ook zoiets. Vele jaren geleden bezat ik een kookboek dat was uitgegeven door Albert Heijn en de titel droeg “Twaalf maanden lekker eten”. Een echt kookboek dat de seizoenen volgde zoals Albert en wij dezer dagen eigenlijk niet zo erg meer doen. In dat kookboek stond ook een recept voor Vlaamse karbonaden. De ingrediëntenlijst begon met “4 karbonades van de haas”. Een vermakelijk gevalletje klok en klepel, want Vlamingen bedoelen met “karbonaden” runderstoofvlees; het varkensvlees dat wij vaak zo noemen, kennen zij uitsluitend onder de namen “kotelet” en “spiering”. Verder was het recept overigens redelijk, maar ik woonde in die tijd in Brussel en leerde van mijn Vlaamse beenhouwer in de Spastraat een veel lekkerder variant.
Dat in al zijn eenvoud zo lekkere en geurige gerecht maakte ik afgelopen zaterdag, en ik deed er handgesneden en in reuzel gebakken luiewijvenfrieten bij, van ongeschilde patatten dus. Er gaat echt weinig boven een huis waarvan alle deuren en ramen dicht zijn en dat dan overweldigend naar stoofpot ruikt. Alleen al daarom zou je hem zes uur lang op lage temperatuurt in de oven zetten, hoewel ik dat natuurlijk in de eerste plaats doe omdat hij daar lekkerder van wordt. Proef maar!
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.
4 reacties op “Bruin eten”
Het ruikt heerlijk in huis. Pannetje staat te pruttelen.
Kijken hier al uit naar de avondmaaltijd. Vlaams stoofvlees !
Kijk al uit naar de volgende recepten.
Ha Ankie, geniet ervan! Van de week komt er ook nog een recept voor een vegan curry van flespompoen en zoete aardappel, lijkt je dat wat?
Hoe bruiner, hoe beter. In de glamoureuze Instagram-wereld heet het dan #uglydelicious. Maar ik eet dat toch 1000x liever dan al die bonte avocadoliflafjes. Trouwens: fijn dat je weer blogt, Eetschrijver!
Helemaal mee eens, Stijn. En ja, ik ben zelf ook blij dat ik weer blog. Het bleef toch kriebelen. Ik hoop dat het op dit zoveel mooiere en betere platform leuk blijft!