Wat mis je nou het meest in Frankrijk? Wat kan ik voor je meenemen? Bijna iedereen die hier vanuit Nederland komt aanwaaien, stelt me de vraag. En ik heb daar hoogst atypische antwoorden op. Zo is de bij Greetschrijver zo geliefde likeur Tia Maria hier totaal niet te krijgen (daarover heb ik nog een leuke anekdote die ik een andere keer eens zal vertellen), zijn geen vaatwastabletten hier zo goed als die van Dreft, hebben ze hier geen pepermunt die in de buurt komt van King Extra Strong en verjaagt geen enkel Frans tabletje mijn hoofdpijn zo goed als de hier nergens te vinden Saridon, maar wat ikzelf het meest mis is helaas niet transporteerbaar: een echte Hollandse Nieuwe. Ik zou er bij wijze van spreken een moord voor doen.
Niet typisch dus, want de meeste landgenoten hier weten wel wat ze willen. Nog maar onlangs kreeg ik op het onvolprezen Twitter weer de vraag waar in de Franse supermarkt de hagelslag stond? Nu ben ik daar geen liefhebber van, en ook vrees ik dat Fransen weinig snappen van onze dringende behoefte aan coup de grêle au chocolat, petites souris écrasées en fromage de cacahuètes (je vindt deze producten hooguit sporadisch in gebieden waar heel veel Nederlandse toeristen komen), maar één ding lijken ze sinds kort wel te begrijpen: waarom wij zo graag stroopwafels eten. Althans, de keten Casino lijkt te denken dat daar in Frankrijk wel een markt voor is, getuige wat ik daar laatst zó maar zag staan in het assortiment smaken van elders. Compleet met molentjes en tulpjes, uiteraard.
Het was grappig, want net de dag tevoren was me gevraagd om samen met de burgemeester van Pittoresk Eetschrijversdorpje een Nederlandse ondernemer welkom te gaan heten die het plaatselijke hotel heeft overgenomen. De man bleek voor ons allebei stroopwafels te hebben meegenomen, van de HEMA nog wel. Nu mis ik de stroopwafel niet heel bijzonder, maar af en toe lust ik er best één dus ik was oprecht dankbaar voor deze attentie. Mogelijk gold dat voor Monsieur le Maire (die ik Dominique mag noemen en zelfs mag tutoyeren) ook, maar ik kan me dan weer niet voorstellen dat hij er zo enthousiast over was dat hij onmiddellijk aan touwtjes heeft getrokken. Dit moet toeval zijn en we hebben hier dus te maken met des gaufres hollandaises étonnantes: amazing stroopwafels.
Eigenlijk had ik natuurlijk ook meteen een pakje mee moeten nemen voor vergelijkend warenonderzoek en ben ik op dat punt gewoon weer eens niet zo’n goede Eetschrijver geweest. Maar wat niet is, kan nog komen: van de meegebrachte wafels is nog de helft over. Ik ga het dus gewoon alsnog doen en ben benieuwd of ik het Franse product misschien wel lekkerder vind dan het Nederlandse. Want lekkere koekjes bakken, dat kunnen mijn nieuwe landgenoten wel.
O, voor ik het vergeet: mijn gloednieuwe logo, zie watermerk in de foto, is ontworpen door Willemein die hier ten tijde van deze episode logeerde. Ik vind het erg mooi, jullie ook?
Doneren
Alles op eetschrijver.nl is en blijft gratis toegankelijk. Geen premium-artikelen of andere paywall-toestanden. Natuurlijk kost het schrijven me wel tijd en het online houden van de website ook wat geld. Vond je dit item leuk of nuttig, dan vind ik het dus fijn als je dat waardeert met een financiële bijdrage.